Voorafgaand aan de rit, een existentiële vraag : waarom wordt iemand lid van een vereniging? Het aantal antwoorden dat kan verzonnen worden is enorm, gaande van “ik geloof in het doel van de vereniging” tot “ik wil af en toe eens weg zijn van mijn partner” … Iedereen kan zelf waarschijnlijk meerdere antwoorden verzinnen. Zo niet, dan stelt zich de volgende gewetensvraag : “Wat doe ik eigenlijk in die vereniging ?”
Maar misschien mag de vereniging ook iets van jou verwachten. Als je niet direct op een ideetje zou komen, dan vind je hieronder wat inspiratie :
Eens een rit leiden en/of voorbereiden
Eens één van de sponsors een plezier doen door een doosje wijn te kopen, eens iets te gaan eten/drinken, reclame te maken, …
Eens een artikeltje schrijven (bij deze heeft ondergetekende zelf ook al een punt gescoord ;-) )
Zorgen voor een prijs als er een tombola georganiseerd wordt
Een locatie zoeken en aan een interessante prijs aanbieden voor een clubweekend
Een ander lid met pech een handje helpen
…
En vooral veel meedoen aan activiteiten die andere enthousiaste leden van de vereniging organiseren
Dit gezegd zijnde, we leven gelukkig in een vrij land en ook lidmaatschap van een vereniging houdt meestal een vrije keuze in. Niemand kan verplicht worden om deel te nemen (tenzij je in een voetbalclub de enige doelman bent ;-) ).
Pff, al die moeilijke vragen …
OK, dan nu maar vlug naar de rit !
Voorafgaand : de afwezigen hadden (weer eens) ongelijk.
Ondanks het vroege uur (alhoewel : 8u30 lijkt voor sommigen eerder al middag) stonden er deze morgen 23 enthousiaste leden paraat voor een rit waarbij ze enkel de grote lijnen kenden. Gelukkig maar : zoals jullie zich misschien nog herinneren uit een vorig artikel is ondergetekende er absolute voorstander van dat enkel de voorbereider van de tocht de tocht ook effectief kent. Twee essentiële redenen : verrassing en tempo van de kapitein.
Het was een zeer mooie rit, waarvoor speciale dank aan Dries die gisteren in allerijl zijn “Eigen Kweek”-rit nog moest aanpassen omdat Erik aangekondigd had dat we over de Kemmelberg zouden rijden.
De rit leidde ons langs allerlei wegen, waarbij vele wegen voor mij onbekend terrein waren. Tijdens de rit konden we genieten van wiegende blauwe zeeën (een vlasveld in de wind), van spirituele momenten (toen we langs de kathedraal van Dadizele passeerden), van vreedzame taferelen (“In de Vrede” in West-Vleteren) en nog veel meer.
Enkele bedenkingen n.a.v. enkele gesprekken :
1° Een voordeel van Corona
Uit een gesprek met Sofie bleek dat Corona zo ook zijn voordelen heeft. Ze heeft al driemaal kunnen dromen van een mooie vakantiebestemming die telkens kon aangepast worden door de Corona-realiteit (eerst Kirgistan, daarna Slovenië, en dan uiteindelijk Picos de Europa). Is het niet mooi dat we zoveel kunnen dromen? En wie weet wordt het uiteindelijk nog een nieuw zwembad in de tuin.
2° Belangrijke raad
Johan Douchy was eens met de fiets naar Sluis gereden om daar een dure fles whiskey te gaan kopen. De verkoopster gaf als raad om zo’n dure fles toch niet mee op de fiets te nemen. Je zou maar eens moeten vallen. Johan vond dit een zeer wijze raad en dronk de fles ter plaatse uit. Gelukkig maar, want op de terugweg is hij 4 keer gevallen ;-)
3° Hoe doen ze het?
Tijdens de pauze in “De Vrede” waren er onder de leden enkele fans van de paters. Ze dronken er dan ook 2 van 12° onder het motto : “Op één been kun je niet staan !”. Moest ik het proberen, dan lag ik bij de eerste bocht languit in de gracht, als ik überhaupt die eerste bocht zou halen …
Belangrijk om melden : in “De Vrede” was het eerste rondje voor de club, met dank aan de aanwezige leden van de raad van bestuur die deze beslissing in alle vrede namen.
Het was een prachtige en leerrijke rit. Voilà, nog twee redenen om veel mee te fietsen ;-)
Oh ja, nog iets over de titel : Welle(n)s/Ny(te)s …Voor zij die dit niveau willen overstijgen is het altijd de moeite om eens iets te lezen over transactionele analyse.
Dominiek
Commentaires