Afgelopen zaterdag was uw journalist als eerste aan de startplaats voor de Douchy-Bertonrit. Groot was zijn verwondering om voor een gesloten poort te staan. Tot dat het tot hem doordrong dat het niet zo maar een gewone zaterdag was, maar wel degelijk 1 mei.
Eerste openbaring : blijkbaar is onze voorzitter een fervente voorstander van deze internationale dag van de arbeid, en sluit hij, uit solidariteit met alle arbeiders in de wereld, zijn deuren op 1 mei ;-)
Uiteindelijk verschenen er 11 leden aan de start. Toen uw journalist, uit professionele overwegingen, opperde om de rit in Middelkerke op een terrasje te eindigen (dit namelijk met als doel om ook een artikel over dit nieuwsfeit te kunnen schrijven), waren de reacties zeer verdeeld.
Een van de leden stelde dat Jean-Marie Dedecker, burgemeester van Middelkerke, beter gewoon zou doen zoals iedereen. Dit lokte bij uw journalist onmiddellijk een bespiegeling uit. Stel dat het een algemene stelregel zou worden dat iedereen gewoon zou doen zoals iedereen, wat dan? Dan leefden we nog in de prehistorie in onze grotten. Elke verandering (ten goede of ten kwade) is het resultaat van mensen die net niet willen doen zoals iedereen. Mensen die grenzen verleggen, die de bestaande orde in vraag stellen en daardoor naar de ruimte vertrekken, die de bliksem op een wetenschappelijke wijze verklaren en niet als de toorn van één of andere God, die electrische wagens in de markt zetten, die niet alleen vechten tegen windmolens zoals Don Quichotte maar ze ook bouwen, die onze grondrechten willen verdedigen, …
Dankzij een gunstige wind(richting) vertrokken we dus in Zuidwestelijke richting. Op een bepaald moment haalden we een groepje van 5 jonge mannen met baarden in. Zij zetten zich onmiddellijk in ons kielzog. Vanuit professionele overwegingen (“een journalist moet per definitie nieuwsgierig zijn om nieuws te sprokkelen”) startte ik een gesprek met één van deze baardige mannen. Ze kwamen uit Oostende en hun einddoel was ook de dijk van Middelkerke (oei, het gaat daar druk worden). Eén van deze kerels werkt bij Woestijnvis en hij helpt o.a. bij de regie van het programma “De Mol”.
Tweede openbaring : bij één van de vorige edities van “De Mol” werd onze jonge man met baard verliefd op “De Mol”, zijnde Alicia (of zo iets) en liet zijn toenmalige vriendin in de steek.
Toen we tussen Diksmuide en Reningelst aan een gezwind tempo langs de Ijzer zoefden, vroeg die Woestijnvis-man mij wat we nog in petto hadden. Op basis van mijn info, gaf hij aan één van zijn kompanen de raad om wat te eten en enkele kilometers verder zaten ze niet meer in ons kielzog. Benieuwd of ze het terras in Middelkerke gehaald hebben …
Via Lo kwamen we aan de vermaledijde kasseistrook langs de Lovaart ter hoogte van Alveringem. Dit is voor sommige leden van Douchy-Berton altijd het signaal om er eens een lap op te geven. Deze keer ging die lap gepaard met een onheilspellend geluid en een kreet “Stop … pech”. Onze Antoine, al menig jaar “gele trui” van de ploeg, had mechanische pech. Zijn versnellingsapparaat was tussen zijn spaken terecht gekomen met wat breuk tot gevolg.
Uw journalist was stilletjes zeer tevreden dat het hem niet overkomen was, want “pek en veren” en hoongelach zouden zijn deel geweest zijn. Reacties over de staat van zijn stalen ros zouden de gemoederen opgehitst hebben.
Derde openbaring : twee professionele clubleden, Erik D en Eddy M, slaagden er ter plaatse in om een technische oplossing te bedenken en te realiseren voor dit probleem, zodat we na een klein half uurtje terug verder peddelen, Antoine weliswaar zonder versnellingen.
Corona-proof herstellen van een ketting, …. want als je een goede daad stelt voor een ander zal Allah je beschermen tegen virussen.
Terwijl Erik en Eddy hun best deden om het euvel te herstellen, werd de rest van de groep geanimeerd door Marc, altijd klaar voor een kwinkslag.
Vierde openbaring : het zadel van de fiets van Marc is zo “straf” dat hij tijdens het plaatsen van zijn fiets tegen een afvoergoot een blijvende indruk heeft nagelaten.
Vijfde openbaring : we hadden het tijdens de mechanische stop o.a. over paarden. Marc meende te weten waarom vrouwen zo graag paardrijden. Hij vertrouwde dit toe aan uw journalist. Eén vrouw die hij blijkbaar intiem kende, openbaarde hem eens dat ze al een orgasme had gekregen tijdens het paardrijden. Uw journalist stelt zich nu de vraag : is dit een mop, een verzinsel of een waargebeurd feit ? Dat het kan, betwijfelt uw journalist niet, maar wel het blijft wel een raadsel of iemand die dit beleefd heeft, dit zal delen met …
Het hoofd van uw journalist wordt hier echt op hol gebracht met dit soort openbaringen. Maar toch houdt hij vol, zelfs in het besef dat een passage via de terrasjes in Middelkerke niet evident zal worden.
Aan de Rattevallebrug splitst de groep in twee : de helft wil langs het huis van de burgemeester van Middelkerke passeren om het “Don Quichotte”-beeld in zijn tuin te bewonderen, de andere helft wil het life gaan bekijken op de dijk zelf. De professionele deontologie van uw journalist verplicht hem om te kiezen voor de tweede groep.
Corona-proof iets drinken op een terrasje, want … warme drank doodt virussen
Uw journalist was niet de enige die ter plaatse was voor een verslag. Ook de collega’s van VTM/RTL waren reeds, met iets professioneler materiaal, ter plaatse de sfeer aan het opsnuiven, … oei, neen gevaarlijk, aan het vastleggen.
Aangezien het bestuur van Douchy-Berton momenteel geen feestjes mag organiseren, doen de leden het dan maar zelf.
Zesde, zevende en achtste openbaring tijdens het avondgebeuren : zijn niet voor publicatie vatbaar. Eén tip : in de buurt van Marc blijven ;-)
Corona-proof bijeenkomst, want … vuur en rook doden virussen
PS: voor zij die de “Corona-proofs” hierboven (terecht) niet geloven, een tip.
Negende openbaring: Uw journalist is, omwille van professionele redenen, betrokken bij een project “Covid free-zones” in Brussel (met o.a. organisaties die werken met wetenschappelijke modellen, sensoren, artificiële intelligentie). Eén van de elementen die gebruikt wordt is een “Covid risk calculator”, ontwikkeld door het Max Planck-instituut, een wereldwijd renommeerde Duitse universiteit, die op wetenschappelijke basis (met o.a. wetenschappelijke experimenten) het risico bepaalt op individuele besmetting met Covid19 in gesloten ruimtes. Het Max Planck Instituut is m.a.w. geen schimmige anti-vaxer, QAnon, evangelische, … organisatie die werkt aan “conspiracy theories”.
Uw vindt het resultaat van één van deze studies via de volgende link
Een extract uit dit rapport vindt men in de tabel hieronder.
En dit zijn de resultaten in binnenruimtes met een “air exchange rate per hour” van maximum 6. Buiten is de “air exchange rate per hour” (zeker aan onze winderige kust) vele malen hoger, en het individuele risico op besmetting dus quasi onbestaande.
Laten we a.u.b. de waarden van de Verlichting in ere houden en onze handelingen en beslissingen baseren op wetenschappelijk onderzoek.
Comments