Laudamus principes Erik et Yves, cumque adjutores Jill et Jürgen
(Bovenstaande titel en ondertitel zijn geschreven in het Latijn omdat het verrassingsweekend zal opgenomen worden in de klassieke geschiedschrijving van onze wielerclub)
(Vrij vertaald : "Tot meerdere glorie van de wielerclub Douchy-Berton. Laten wij de leiders Erik en Yves, sament met hun medewerkers Jill en Jürgen eren".)
Prologus
Reeds lang staat het verrassingsweekend met stip genoteerd in de agenda van de organisatoren en enkele entousiaste deelnemers, en dus ... ook in mijn agenda.
De weken voorafgaand aan het weekend verblijf ik in Rwanda en zie heel wat berichten circuleren, zonder zelf goed te beseffen wat hier aan de hand is : tips, hackers, teasers, vreemde boodschappen over wie met wie de kamer zal delen, ... De spanning wordt duidelijk opgebouwd.
Zaterdag
Mijn vrouw brengt mij naar De Swaene, waar ik afscheid van haar neem met de bekende woorden : "Morituri te salutant" (Zij die zullen sterven, groeten U). Het is voor mij de eerste maal dat ik met een fiets de afstand van 200 km zal overbruggen. Ik voel een zeker ongemak, en merk dat ik niet alleen ben.
In De Swaene wacht ons een riant ontbijt en kunnen we ook onze picknik klaarmaken. Alles is voorzien, met inbegrip van heerlijke pannenkoeken, die ik op dat moment, om onbegrijpelijke redenen, niet proef.
Van Erik krijgen we een eerste briefing en we weten wat ons te wachten staat (of dat denken de meesten toch). Als iedereen zich klaar maakt voor de start meen ik te begrijpen dat Yves de GPS-route op één of andere manier gewist heeft in zijn GPS, maar dat deert mij helemaal niet. Erik is duidelijk op alles voorbereid.
Het startschot wordt gegeven en daar gaan we. Zowat iedereen in de groep, mij inbegrepen, was in de overtuiging dat we ergens in de richting van Antwerpen zouden gaan, want één van de fototips wees echt wel in de richting van de Sint-Annatunnel in Antwerpen. (Het loont zeker de moeite om die tunnel ooit eens te gaan bezoeken.)
Maar hoe meer we vorderden op het parcours, hoe meer de verwarring toenam. Er klopte iets niet : multiple choice
1. de fototips dienden enkel om ons zand in de ogen te strooien (en Joel had er erg veel last van)
2. de organisatoren lieten ons maar wat rondjes draaien om aan onze 200 km te komen
3. niet alleen Yves, maar nu ook Erik had de GPS-route niet meer op zijn GPS
4. door een uitslaande brand in een Seveso-bedrijf in de haven van Antwerpen was gans de agglomeratie niet meer toegankelijk, zeker niet voor fietsers.
Na een eerste leuke stop na 85 km in Deinze (met o.a. bevoorrading vanuit de volgwagen), was het nog een dubbeltje op zijn kant : zouden we nog een "U-turn" maken en naar het Noorden verder gaan, of zat er iets anders aan te komen ? Maar toen we na 135 km stopten voor het nuttigen van onze picknik klopte het plaatje helemaal niet meer. We zaten op dat moment op het terras van het Werviks tabaksmuseum. Met de overblijvende 65 km nog in Antwerpen of omstreken geraken, zat er op dat moment duidelijk niet meer in. Gelukkig konden we de picknik nuttigen op dat terras, want buiten mijn picknik (toch 5 boterhammen), heb ik daar ook nog 4 pannenkoeken gedegusteerd. En het was echt nodig om de tank terug te vullen.
Na nogal wat extra omzwervingen waarbij we ongeveer door de helft van het grondgebied Ploegsteert gezigzagd hadden, kwamen we moe maar voldaan aan in .... Lille.
Ik ben ongelooflijk blij dat iedereen (waaronder ikzelf) er in geslaagd is om de volledige rit uit te rijden. Dit heeft zeker te maken met de manier waarop Erik en Yves het tempo zeer mooi onder controle gehouden hebben en de rit ingedeeld hebben in mooie stukken. Een dikke merci !!!
Nadat de kamers verdeeld waren, iedereen gedoucht en gepoeierd was en een aperitiefje gedronken had, gingen we richting restaurant. Gelukkig was het "niet ver", anders hadden we er waarschijnlijk een uur over gedaan i.p.v. een half uur ;-)
We genotern er van een lekkere (en voor sommigen uitgebreide) maaltijd.
We vernamen ondertussen ook wat de ware toedracht was voor de spreidstand tussen de tips/foto's als voorbereiding en de realiteit waar we nu inzaten. Erik en Yves wisten dat hackers alles te weten gekomen waren over het verrassingsweekend (tocht, hotel, ...) en ze hebben dan afgelopen dinsdagavond een, m.i., moedige beslissing genomen om er echt een "verrassing" van te maken door alles gewoon 180° te draaien. Nieuwe bestemming, nieuw parcours, .... Chapeau !
Zondag
Yves ging de geïnteresseerden ook nog eens het nachtleven van Rijsel laten ontdekken. We begonnen op een terrasje in een typische uitgangsstraat en voor sommigen was dit de aanleiding om te beginnen discussiëren over aanslagen met auto's in drukke straten. Gruwelijk hoe bepaalde fenomenen een greep krijgen op het dagelijks denken van mensen en mensen ook opzadelt met pijn, angst, ...
Voor de helft van de groep ging het licht (letterlijk) uit rond +/- 2u. Voor anderen ging het licht al vroeger (figuurlijk) uit.
En om 8u zaten we al weer aan een riant ontbijt. We hadden de avond voordien het fantastische nieuws gekregen dat de rit van zondag een rit zou worden van +/- 100 km i.p.v. de oorspronkelijk aangekondigde 140 km. En dankzij een vrij stevige zuidwestenwind was het een waar plezier om van Rijsel naar Leffinge te fietsen.
Dankzij de medewerking van Jill en Jürgen was het voor ons mogelijk om zonder bagage en zorgen ons te kunnen concentreren op het fietsen.
Conclusioni
Dit was, in alle opzichten een zeer geslaagd weekend ! Voor mij zeker voor herhaling vatbaar. Een dikke merci aan Erik, Yves, Jill en Jürgen !
En laten we in de toekomst meer genieten van verrassingen i.p.v. alles te proberen op voorhand uit te pluizen. Heb vertrouwen in de organisatoren en laat je leiden met de "flow".
Dominiek Dolphen
