Op zondagmorgen 6 maart 2016 is het zover. De openingsrit voor het nieuwe seizoen staat op het programma. Vrijdagavond had ik, in een opwelling van enthousiasme aan Erik gemeld dat ik bereid was om het verslag van de openingsrit te schrijven.
Resultaat : er is geen ontkomen aan. Ik begeef mij vol goede moed naar de startplaats, hopende om daar nog een bende echte Flandriens te mogen ontmoeten. Het is trouwens de openingsrit en vrijdagavond had Johan aangekondigd dat er na de rit een traktatie van de club was in de Vlasschaard.
Om 8u52 kom ik aan aan "Wijnhuis Douchy" en sta daar moederziel alleen in de plenzende regen. Rond 8u54 komt een wagen aan en in de wagen zit er iemand die zwaait naar mij. Het blijkt Sergej te zijn. Hij stapt even uit en zegt dat hij voor de foto komt maar dan terug naar huis gaat. Hij had mij vrijdagavond al laten weten dat hij op zondag gewoon voor de foto zou komen en dan terug naar huis zou gaan "om zijn vrouw te ambeteren" (letterlijke woorden van Sergej).
Om 8u58 komt de eerste echte renner aan : Erik, onze webmaster. En enkele minuten later de derde van de drie musketiers : Yves, de ondervoorzitter.
Sergej maakt enkele "groepsfoto's" alhoewel er niet veel "groep" te zien is. We zijn, ondanks het hondenweer, wel alle 3 in tenue en dus krijgen we hoe dan ook een "X" naast onze naam en geen "O". Het zal de eerste en enige maal van het seizoen zijn dat ik op kop van het klassement zal staan.
En uiteindelijk vertrekken we met 3 in de gietende regen en met serieuze windvlagen in de zij en op kop. We rijden langs het kanaal richting Nieuwpoort en vallen onmiddellijk op een groepje van 3 andere Flandriens. Yves zet zich op kop, en ondanks het feit dat er vrijdag gezegd werd dat de eerste rit aan een gezapig tempo zou gereden worden, ging Yves al aan 30 km/u tegen wind rijden. Ik zag de bui al hangen : letterlijk en figuurlijk.
Gelukkig riep Erik onze vriend Yves tot de orde, en konden we gezamenlijk naar Nieuwpoort fietsen. We kwamen onderweg toch nog andere groepjes "zotten" tegen die ook de weergoden aan het trotseren waren op hun stalen ros (of was het van composiet ?)
Het hield gewoon niet op met regenen en waaien. Maar ook dat heeft zo zijn voordelen : o.a. goed voor de haargroei van kaalhoofdigen en goed voor de geproduceerde windenergie.
In Nieuwpoort nemen ons "compagnons de route" een andere weg en keren wij met ons 3 richting Oostende terug. In Leffinge stopt het eindelijk met regenen en uiteindelijk komen we moe maar voldaan in de Vlasschaard aan. Vandaag is het precies 14 jaar geleden dat Hilde de Vlasschaard overgenomen heeft en als verrassing waren er lekkere hapjes. Er was ook nog een traktatie van het wielerteam Douchy-Berton, die er natuurlijk zeer goedkoop van af gekomen is ;-)
Jullie reporter van dienst,
Dominiek
